29/04/2014

Zoals jullie vorige keer op de blog hebben gelezen, heb ik enkele weken geleden het lokale internetcafé van onze goede vrienden Habib, Sainy en Omar, wat kleur gegeven. Ik had echter nog bijna een volledige grote pot groene verf over, dus ik dacht.... Laat ik het Gunjur Health Center wat kleur geven?! De letters op de muur waren amper nog leesbaar en de poort had een roestige kleur. Beiden heb ik goed onder handen genomen! Mr Sowe, de incharge, was zeer blij en gaf me nog wat extra schilderjob'kes bij ! Hij wou graag dat ik de bezoekuren toevoegde op de muur én een spandoek schilder voor de komst van de president in Jambanjelly komende zaterdag (niet ver van Gunjur). Zo dus, vandaag heb ik me volledig laten gaan met groene verf! De spandoek is echter nog niet volledig klaar :-)



Tussendoor heb ik nog een vlotte bevalling gedaan. Alles is goed met moeder en dochter ;-)

Daarna werd ik uitgenodigd bij een collega van het Gunjur Health Center, Binta. Zij is een verpleegkundige met ervaring in de reproductieve zorg, daarom werkt ze (voorlopig dubbel) mee in de verloskamer. Binta was zo blij dat ik naar haar compound kwam om haar huis te zien en haar gezin te ontmoeten. Binta en haar man hebben 6 kinderen, 3 meisjes en 3 jongens, maar er wonen nog enkele kinderen van familie bij hen. Het is duidelijk een welgesteld gezin. De drie oudste kinderen studeren allemaal in het hoger onderwijs, en het huis waarin ze wonen is duidelijk nieuw. Ze vertelde me dat het 2 jaar geleden af was, en dat ze hun vorige huis verhuren aan een andere familie.

Nadat ze me een rondleiding in haar compound had gegeven en haar gezin had voorgesteld, begon ze te koken. Zoals je ziet op de foto heeft ze haar eigen keukentje, wat zeldzaam is (cnfr. meestal koken de vrouwen gewoon buiten in de compound). Ze maakte speciale vis klaar met brood en groentensaus en pap. 

De kinderen en man aten buiten, en ik at samen met Binta en haar vriendin binnen.

Foto: Familie van Binta

24/04/2014

Lieve zus en vokke,

Ik ben misschien héél erg ver van jullie verwijderd, maar jullie verjaardag vergeet ik niet ;-) WULU SANU JUERO >> lees: "Happy birthday" !!

De kindjes van Gunjur wensen jullie ook een fijne dag (zie foto)

Vele kusjes, Sabrina/Mariama

23/04/2014

Gisteren, 22/04/2014, ben ik samen met Kalifa en Omar het James Island gaan bezoeken. Met een gehuurde auto vertrokken we heel vroeg 's morgens naar Barra Berefet, daarna namen we een bootje naar James Island. Van het eiland is nog maar een klein deel over, een deel is verzwolgen door de zee. Een gids gaf ons uitleg in het fort. Ik was blij dat ik dit eiland kon bezoeken, doch de verhalen en beelden maakte me zo droevig... Na James Island vertrokken we naar Albreda, waar het vrijheidssymbool en de vrijheidsvlag stond.

James Island is een werelderfgoed gelegen in Gambia. Het is een bekende plaats vanwege haar getuigenis van de West-Afrikaanse slavernij tot deze werd afgeschaft. De Gambia-rivier was de eerste handelsroute voor midden-Afrika, en was daarmee ook de corridor vanwaar de slaven werden aangevoerd. James Island en bijbehorende vestigingswerken Albreda en Juffureh herinneren ons hieraan. Men bracht de slaven naar het Kunta Kinteh eiland, waar ze werden verzameld werden en daarna per boot werden gevoerd naar een onbekend land. Daar werden ze verkocht aan een blanke owner, waar ze meestal bleven voor de rest van hun leven, gescheiden van al hun familie en vrienden...

De 16e tot 19e eeuw was een onmenselijke en gruwelijke tijd voor de West-Afrikanen: gezinnen werden uit elkaar gerukt, kinderen werden ontnomen van hun ouders, vrouwen werden verkracht en daarna voor meer geld verkocht indien ze zwanger waren,... Men folterden en vernederden de slaven, bij verkoop werden ze zelfs gebrandmerkt zoals dieren! 

Foto: Standbeeld/ symbool met slogan voor de vrijheid na slavernij - "NEVER AGAIN"

Het eiland heeft reeds verschillende namen gehad doorheen de geschiedenis (naargelang de bezetters van het fort), namelijk: St.Andrews Island, Jacob Fort,... 
In 2011 is het eiland gedoopt naar een bekende slaaf, "Kunta Kinteh Island". In de bekende en waargebeurde serie "ROOTS" beschrijft men het leven van Kunta Kinteh, een aanrader! 

Foto rechts: familie Kinteh
Foto onder: Omar, Kalifa en ik in het Fort

21/04/2014

Lieve mensen,

Vandaag 21/04/2014, op de 7e dag na de geboorte, vond de naamgevingsceremonie van de tweeling *Mariama & Isatou* plaats in de compound van Arabiatou (moeder). 

Op deze belangrijke dag worden de oudsten van het dorp uitgenodigd om de ceremonie uit te voeren. Ik mocht ter uitzondering deelnemen aan de ceremonie, omdat ik de bevalling had gedaan. Een buitenkansje dus! :-)
Ik moest wel mijn schoenen uitdoen en mijn haar bedekken, en dan mocht ik mee tussen de oudsten gaan zitten op het heilige matje (zie foto's). 

 Men begon met de Mariama, het baby'tje dat het laatst geboren was. Daarna volgde Isatou. Men zeepte het hoofdje in en dan schoor men al de haartjes af. Dan plaatste men een bolletje colanoten bovenop de schedel, wat dan een hele dag ter plaatse bleef. Heel de dag werd er samen met familie en vrienden gegeten, gedronken en gedanst. Wat een plezier dat iedereen had!
Ik had voornamelijk oog voor de 2 zoetjes die ik ter wereld had gebracht, en was erg blij dat ze al goed waren bijgekomen. De borstvoeding was duidelijk een succes, dankzij de intensieve begeleiding de eerste dagen.

Foto boven: Mariama (link) & Isatou (rechts) met de traditionele colanoten op hun geschoren hoofdje

19/04/2014

Lieve vrienden en familie,

Gisteren 18/04/2014 ging het bekende programma "Gunjur Got Talent" door in de pre-school van Gunjur tot in de vroege uurtjes. Enkele weken geleden werd ik gevraagd om deel te nemen, dat leek me wel leuk en dus deelde ik mijn turntalent met Gunjur. Elke dag ging ik een klein uurtje oefenen ter voorbereiding op de grote show. Ik maakte een kleine dans met turndelen in op het liedje "Let this song cry" van Lauren Evans.

De dag zelf had de organisatie "The Pentagon" een mooi podium gebouwd en letterlijk héél Gunjur was aanwezig! Zo veel volk! Ik nam deel in de categorie dans/turnen.

Toen het mijn beurt was, trok ik gemakkelijke kledij aan en deed mijn ding. Na 10 seconden was het hek van de dam! De mensen van Gunjur juichden zo hard van verbazing en van blijdschap...Ik was er zelf mijn kluts van kwijt! Ik vergat wat volgde, en liet de muziek stoppen voor een tweede poging.

Na mijn dans kreeg ik een daverend applaus, en bij de prijsuitreiking behaalde ik een Eerste Plaats! Bedankt Gunjur, voor de massale steun. Ik won een prijs, namelijk een enveloppe met 500Dalasi (dit is iets meer dan 10€ is). Joepie! ;-) 

Het was een zeer leuke ervaring!

17/04/2014

Lieve mensen,

Het is fijn dat de moeders en familie zoveel dankbaarheid tonen na de bevalling. Ze zeggen ons honderdmaal "Abaraca bace" (wat hartelijk bedankt betekent in de lokale Mandinka taal), komen ons wekelijks een zak appelsienen brengen of noemen hun dochter naar ons. Dit vinden we zeer leuk natuurlijk. Wat we het fijnste vinden, is dat we enkele weken na de bevalling vaak bezoekjes krijgen van de moeders met hun baby'tje(s). Dit maakt ons erg gelukkig, zéker wanneer het een baby was dat we bijvoorbeeld hebben moeten reanimeren na de geboorte. Zo krijgen we toch een extra bevestiging dat we het goed gedaan hebben!
Enkele gelukkige fotomomenten hieronder gebonden aan onze praktijk:

Foto 1: Malang & zijn moeder > Malang hebben we lang moeten reanimeren bij de geboorte. Nu is hij een blije actieve baby die zoveel plezier heeft van het leven! :-)

Foto 2: Mohammed en zijn moeder Adama > Een lieve jongen die in zijn eerste week wat meer opvolging nodig had bij de borstvoeding. Hij is nu een schattige mollige en lieve baby! :-)

Foto 3: De mooie tweeling *Isatou & Mariama* 4 dagen na hun geboorte. Beiden baby's zijn geboren in stuit, wat gevaarlijk kan zijn. Gelukkig is alles heel goed verlopen. Mariama had het nadien wat moeilijk met goed aan de borst te drinken, maar na intensieve opvolging doet ze het nu goed! :-)

14/04/2014

Lieve vrienden en familie,

Met véél fierheid kan ik jullie meedelen dat ik vandaag omstreeks 7u30 deze ochtend een schattige meisjestweeling ter wereld heb gebracht !!

Ik zeg al weken "Voordat ik naar huis terugga wil ik dolgraag een stuitbevalling hebben gedaan". Wel, vanochtend was het eindelijk zo ver... :-) 
Isatou, de hoofdvroedvrouw van het Gunjur H/C, wekte me om 06u00 deze ochtend voor een dame in arbeid met een (of twee) "Breech Position(s)". Dit betekent stuitligging in het Nederlands. Ik was meteen alert -wat dus zelden voorkomt als ik diep in slaap lig- omdat ik al zolang had uitgekeken naar het uitvoeren van een stuitbevalling. Ik kroop snel uit mijn slaapzak, onder het muggennet door en schoot mijn werkuniform aan. Toen ik op de verloskamer aankwam, informeerde Isatou me over haar vermoeden van een tweeling. En ja hoor, twee lieve meisjes kwamen door middel van een stuitbevalling ter wereld. Het eerste baby'tje werd vlot geboren om 07u35, terwijl het tweede baby'tje wat meer hulp nodig had van mij en dan geboren werd om 07u42. Beiden kindjes hadden een vlotte start, en hebben een geboortegewicht tussen 2,5 en 3 kg (wat mooi is voor een meerling zwangerschap). Ze stellen het beiden goed, doch heeft het tweede baby'tje wat moeilijkheden met goed aan de borst te drinken. Hier en daar was wat bijsturing nodig van een vroedvrouw, maar dit zal de komende dagen hopelijk wel verbeteren.
Hieronder het eerste kiekje van de schattige meisjes:

Wat deze dag voor mij nog specialer maakt, is dat de moeder Arabiatou mijn naam vroeg zodat ze één van haar dochters naar mij kon noemen. Dit omdat ze zo tevreden was van mijn begeleiding tijdens de bevalling en postpartum. Haar ander dochtertje noemt ze Isatou, naar de hoofdvroedvrouw. Normaal worden meisjestweelingen in Gambia standaard "Awa en Adama" genaamd. 

Lieve Mariama & Isatou, ik wens jullie veel geluk in jullie komende leventje! Ik zal jullie en jullie mama Arabiatou nooit vergeten. Het was een zeer unieke ervaring voor mij.

Vele groetjes, van jullie Vroedvrouw Mariama/Sabrina

09/04/2014

Voor de ongeruste hartjes thuis,

Ondanks de media heisa is er nog GEEN UITBRAAK van het Ebolavirus in Gambia! 

De grenzen van Gambia en buurland Senegal met Guinea, Liberië en Sierra Leone zijn afgesloten om te voorkomen dat de epidemie zich uitspreidt (daar zijn wel gevallen gedetecteerd). De situatie wordt per dag opgevolgd door de Wereldgezondheidsorganisatie en het Tropisch instituut. Ze hebben 2 keer per dag contact om te horen of alles nog goed gaat. Bij de minste melding wordt er actie ondernomen. Geen zorgen lieve mensen, vanaf dat er enige twijfel bestaat worden wij op de hoogte gebracht en vliegen we terug naar België. We nemen uitgebreide voorzorgsmaatregelen en gaan door met onze missie. 

Bedankt voor jullie gezamenlijke bezorgdheid. 

Groetjes, Sabrina en Marieke

08/04/2014

Gisteren kreeg ik een leuk idee: Laten we het lokale internet café ASK COMMUNICATION CENTER van onze goede vrienden Sainy, Habib en Omar wat kleur geven! 
Terwijl Marieke op de verloskamer bezig was met een bevalling, ben ik verf en verfborstels gaan kopen en begon ik al lekker bloemen, zonnetjes en hartjes te schilderen op de muren (na toestemming van de "big boss" Omar natuurlijk :-) In het begin was het andere personeel wat schuchter, maar eens ze de eerste bloem zagen verschijnen op de muur waren ze dol enthousiast! 
Wanneer Marieke klaar was op de verloskamer, vergezelde ze mij met het schilderen. We hebben samen nog een leuk handenspoor gemaakt, en als finishing touch schilderden we boven de poort in grote zwarte letters Internetcafé! 
Het personeel en de klanten vinden het super en we krijgen enorm veel positieve reacties.

07/04/2014

De verloskunde is niet altijd rozegeur en maneschijn. Zo botsten we vandaag tegen de harde realiteit van het leven: Er is een pasgeboren meisje overleden na de bevalling...

Het meisje was de dochter van een HIV-positieve dame die reeds meer dan 24-uur gebroken vliezen had. Voor de niet-verloskundige onder ons: We streven telkens naar een bevalling binnen 24 uur dat de vliezen gebroken zijn, omdat er anders opstijgende infectie optreedt naar de baby. Als dit niet natuurlijk kan, helpen we de natuur een beetje, met bijvoorbeeld Syntocinon. Dit is een product die de weeën stimuleert, zodat de ontsluiting sneller gaat.
Wat er met deze casus was misgelopen is dat men ons niet had gebriefd dat deze dame reeds op verloskamer lag sinds gisterenochtend (!) met gebroken vliezen. De eerste vroedvrouw wist hier zelfs helemaal niets van, de tweede vroedvrouw van de namiddagshift wist ons dit ACHTERAF te vertellen... Er waren ook geen gegevens neergeschreven in het dossier. Dit stelt ons natuurlijk enorm teleur, omdat we hier naar gevraagd hadden bij het starten van onze shift. Als we dit voordien wisten, hadden we natuurlijk meteen een hulpproduct ingeschakeld. 
De bevalling verliep moeizaam, omdat de voorste schouder vast haakte achter het schaambeen van de moeder. De baby werd slap en blauw geboren met een zwakke hartslag en geen spontane ademhaling. We zijn meteen gestart met reanimeren. Tijdens het reanimeren viel ons op hoe lelijk de navelstreng er uit zag. De infectie was duidelijk naar de baby opgestegen. Na enkele minuten hadden we een sterke hartslag, doch nog geen spontane ademhaling, tonus of goede kleur... We bleven reanimeren 20 minuten lang. Dan moesten we een beslissing maken: Blijven we reanimeren? 
Deze baby had zuurstof ondersteuning nodig en kunstmatige beademing. Maar dit is niet aanwezig in het Gunjur H/C. De benzine van de ambulance was ook niet voldoende om te transfereren naar Brikama! Alle tegenslag bij elkaar... Met 3 - ik, Marieke en Isatou - hebben we de beslissing gemaakt om te stoppen met reanimeren. We hebben de moeder ingelicht, maar zij liet geen traan... Ze wou haar baby niet zien of vasthouden, en dit moesten we natuurlijk respecteren.
Aangezien het meisje in principe nog leefde omdat ze een sterke hartslag had, heb ik haar ingewikkeld en bij mij genomen. Ik heb me neergezet op een stoel en wiegde haar stilletjes in slaap. Ik voelde de hartslag zachtjes wegtikken... Om 19u55 overleed het meisje.
Nadien heb ik het meisje gewassen, en toonbaar gemaakt voor de familie.
De lokale vroedvrouwen wassen normaal de baby niet, en geven de baby bedekt mee met de escorte zodat ze de baby kunnen wassen en begraven. De vader wou zijn kind zien en vasthouden, alsook de familie. Omdat ik het meisje had gewassen en presentabel had gemaakt voor een laatste groet apprecieerden de familie me enorm. Ze zeiden "You are more then humanity".

05/04/2014

Vandaag was onze laatste dag in het Atlantic Laico Hotel in Banjul, samen met de familie van Marieke.
Omdat Isatou dolgraag Marieke's ouders wou ontmoeten, hadden we haar en haar dochtertje Kumba een dagje uitgenodigd in het hotel. Het was voor ons ook een leuk weerzien, na zo een weekje weg van Gunjur te zijn.
We namen Kumba mee in het zwembad, en zij genoot met volle teugen! In het begin was ze wat schuchter van het "diepere" water. Even later stond ze te dansen en swingen in het babybadje, geweldig om te zien! Ze kreeg er maar niet genoeg van! Je zag duidelijk dat Kumba nog nooit in een zwembad gezeten heeft, het was geweldig om haar bezig te zien.
Deze dag was een leuke afsluiter. Samen met Isatou en Kumba zijn we terug richting huiswaarts (Gunjur) vertrokken voor het tweede deel van ons avontuur.

02/04/2014

Lieve mensen in het thuisfront,

Vandaag zijn we exact in de helft. Ondanks de leuke ervaringen en mijn hart voor Gambia mis ik jullie enorm. Mijn traantjes vloeiden toen ik mijn kaartjes, brieven en knuffel kreeg. Dit berichtje is voor jullie! 
Bedankt voor al de steun en hulp voor het verwezenlijken van dit project. Vele knuffels en kusjes van Sabrina (Mariama)

01/04/2014

De eerste helft stage in Gambia zit erop! 
Zoals jullie misschien al wel weten hebben wij deze week vrij gepland in onze stageperiode. Dit om even op adem te komen, te relaxen en nog een verder deel van Gambia te verkennen. Marieke haar ouders en vriend zijn deze week hier in Gambia, en met z'n allen verblijven we in het Atlantic Laico Hotel in Banjul. Het is een rustig en afgelegen hotel vlak aan het strand met een mooi zwembad en lekker eten. Omdat we nu in een toeristisch gebied verblijven is het leven een pakje luxueuzer én duurder geworden. Nadat ik en Marieke reeds 6 weken werkten en verbleven in Gunjur tussen de lokale bevolking, zijn we het niet meer gewoon om een douche, propere toilet (die doorspoelt!), zacht bed en ruime keuze aan eten te hebben. Hierdoor wordt dit allemaal uiteraard dubbel geapprecieerd ;-)

Vandaag hebben we ons eerste toeristische uitstap gedaan. We zijn deze ochtend vroeg vertrokken met de jeep voor een reeks locaties in Gambia die we absoluut moesten bezichtigen. Holderdebolder in de jeep, zoals de echten!



Onze eerste stop was in het Krokodillenpark "Kachykali". Hier konden we een krokodil aaien! Wanneer een krokodil zijn bek opent en zo blijft stil zitten is hij/zij blijkbaar enorm op zijn gemak! Good to know!

Daarna vertrokken we naar het Apenpark in het Bijilo Forrest, waar we aapjes pindanootjes konden voeren. De aapjes houden van mensen, en komen spontaan op je schouder, rug of schoot zitten. Een zeer leuke ervaring voor wie van diertjes houdt!

Na de dierenparken gingen we naar de volgende stop: Lamin Lodge! Hier worden oesters en kokkels bewerkt. De oesters worden uit hun schelp gehaald en gesorteerd per grootte, hun schelp wordt gebruikt voor verf. Kokkels worden gebruikt voor de bereiding van cement. We kregen een korte rondleiding, en daarna namen we een bootje voor een relax-momentje op de Gambia River.
De laatste 2 stopplaatsen waren reeds bekend voor mij en Marieke, namelijk Sanyang Beach en Tanji. Sanyang beach hadden we op dag 1 in het begin van de reis bezocht met de andere meisjes van onze klas, en Tanji is het vissersdorpje waar we telkens doorrijden met een busje wanneer we naar Gunjur terug gaan vanuit Senegambia area.
Het was een leuke, maar vermoeiende dag! Slaapwel, tot blogs...