27/02/2014

Liefste vrienden, familie en kennissen! Het is weer een paar dagen geleden dat we onze blog hebben aangevuld. Bij deze, een hele boterham:

Tot onze vreugde kunnen we jullie meedelen dat we nu eindelijk een goede en eerlijke kokkin hebben gevonden, Auntie Marie. Wij kopen de ingrediënten en zij kookt dit voor ons tot zij verhuist binnen enkele weken. We helpen haar natuurlijk, en zijn zeer tevreden met een warm hart zoals dat van haar.

Maandag zijn we op zoek gegaan naar het postkantoor. Het dichtst bij zijnde postkantoor is gelegen in Brikama, waarvoor we een half uur heen moeten reizen met de bus. Er is geen postbode in Gambia, daarom is het best jullie ons Gambiaans telefoon nr toevoegen aan het adres. Wanneer we post hebben vanuit België worden we opgebeld en kunnen we dit komen afhalen ;-)

In onze leefwijze én het werkveld proberen we ons aan te passen aan de Afrikaanse cultuur en mentaliteit, soms is dit leuk maar niet altijd even gemakkelijk. 
De prenatale consultaties zijn één grote onoverzichtelijke warboel, dus we proberen er toch een beetje structuur in te brengen. In de verloskamer moedigt men het natuurlijk bevallen aan en respecteert men de wens van de vrouw in arbeid, wat uiteraard heel goed is. Maar wanneer complicaties optreden, vinden we dat de veiligheid voor moeder en kind op de eerste plaats komt en niet de wens van de vrouw (zoals “niet willen getransfereerd worden naar een groter ziekenhuis”). Vandaag volgden we bijvoorbeeld een dame in arbeid die zwanger was van een 8^e kindje, en vanuit onze kennis wisten we dat deze bevalling snel zou moeten gaan. Dit was echter niet het geval. De incharge van het Health Center nam een afwachtende houding aan, in tegenstelling tot wat het partogram en onze ervaringen aangaven. Na 6 uur zonder enige vooruitgang of indaling van het kind konden we de incharge eindelijk overtuigen tot een transfer voor een keizersnede.

Zo kregen we gisteren ook weer te maken met een complexere bevalling, waarbij opnieuw de schouder van het kind vast zat achter het schaambeen van de vrouw. Omdat we dit vorige week ook meegemaakt hadden, konden we sneller en efficienter handelen volgens wat we geleerd hadden. Hierdoor verliep de geboorte van de baby al vlotter ondanks de complexiteit. Jammer genoeg kregen we opnieuw te maken met een lange reanimatie. De baby leeft nog, maar we hebben een vermoeden van hersenschade. Ondanks de moeilijke situaties met beperkt materiaal kunnen we jullie een hart onder de riem steken dat we ook mooie bevallingen hebben meegemaakt. Hiervoor kregen we enorm veel appreciatie van zowel de moeder als van de (hele) familie.

Na deze vermoeiende, maar vooral leerrijke dagen zijn we tot het besef gekomen dat er hier in Gambia veel tegenstrijd bestaat tussen de cultuur en wetenschap. Dit is soms moeilijk te aanvaarden, maar hierin zullen we onze weg wel vinden ;-) 
Vele groetjes!